نوعی سرامیک کف که با نور تغییر رنگ می دهد!!

سرامیک: تعریف و ویژگی ها
سرامیک کف مصالح ساختمانی است که همیشه برای پوشش کف و دیوار استفاده می شده است. آنها با مخلوط کردن مقادیر و نسبت های مختلف خاک رس، فلدسپات، کائولن، کوارتز، مواد افزودنی شیمیایی و آب، خشک شده و پخته شده در دمای بسیار بالا (بین 900 درجه تا 1250 درجه) به دست می آیند. کاشی معمولا برای اتاق هایی مانند حمام یا آشپزخانه استفاده می شود.

ماده اولیه اولیه برای تولید سرامیک خاک رس است که ویژگی اساسی آن انعطاف پذیری است: خیس شدن در آب می تواند به اشکال مختلفی مدل شود که پس از خشک شدن باقی می مانند.
انواع مختلفی از خاک رس وجود دارد که از نظر محتوای ماسه متفاوت است و مسئول رنگ و تخلخل است.

خاک رس مورد استفاده برای تولید می تواند 2 نوع باشد:

خاک رس سفید: از شمال اروپا معمولاً با ارزش تر و بنابراین گران تر است.
خاک رس قرمز: از ایتالیا و اسپانیا، رایج تر و در نتیجه ارزان تر است.

بدنه خود کاشی ساپورت نامیده می شود و در کاشی های لعابدار با یک لعاب رنگی عمومی پوشانده می شود.

مخلوطی که کاشی‌ها را می‌سازد می‌تواند شکل نهایی خود را از طریق دو فرآیند مختلف به خود بگیرد:

پرس: مواد خام پودری با استفاده از پرس های پرفشار فشرده می شوند: به این ترتیب کاشی های سنگی چینی تک پخته و دو پخته ایجاد می شود.
اکستروژن: شکل نهایی با عبور مخلوط نرم شده از روزنه های مخصوص به دست می آید: به این ترتیب سفال و کلینکر به دست می آید.

تکیه گاه می تواند متخلخل یا فشرده باشد: این ویژگی ها را نمی توان با چشم غیر مسلح ارزیابی کرد، اما مهم است که بدانیم یک تکیه گاه فشرده در برابر جذب آب مقاوم تر و در برابر ضربه ها مقاوم تر خواهد بود.

بسته به مواد اولیه مورد استفاده در بدنه، ساپورت می تواند رنگ های متنوعی به خود بگیرد: بدنه قرمز، بدنه سفید، رنگی.

هنگامی که تکیه گاه ساخته شد، کاشی می تواند سطحی لعاب دار یا بدون لعاب داشته باشد.